Z niecierpliwością oczekujemy na poród Mary .
Na razie nic nie wskazuje, aby rozpoczęła się nawet pierwsza faza porodu.
Podczas poprzednich porodów widać było dokładnie poszczególne fazy porodu.
W pierwszej fazie
suczka staje się niespokojna, zdenerwowana, podekscytowana. Kręci się szukając dogodnego miejsca . Dużo leży w kojcu. Próbuje go rozkopywać i układać po swojemu.
Faza ta może trwać nawet 24 godziny.
Druga faza
rozpoczyna się w momencie pierwszych skurczów. Pierwsze skurcze mają rozszerzyć szyjkę macicy, by szczenię mogło przez nią przejść. Potem pojawia się parcie.
Innym objawem rozpoczęcia drugiej fazy jest wyciek płynu owodniowego z pochwy. Płyn ten nie powinien mieć zabarwienia i powinien być niemal bezwonny. Jego pojawienie się świadczy o pęknięciu worka owodniowego otaczającego szczenię. W tym momencie powinno pojawić się parcie. Jeżeli suka prze i ma skurcze przez co najmniej 30 minut, szczenię powinno się lada moment urodzić. Gdy po 30 minutach
skurczów szczenię się nie rodzi, należy skonsultować się z weterynarzem.
Szczenięta mogą się rodzić przodowaniem główkowym lub pośladkowym, w worku owodniowym, który suka powinna przegryźć i wydobyć szczenię.
Jeżeli tak się nie dzieje należy rozerwać worek
owodniowy nie uszkadzając przy tym szczeniąt.
Niektóre szczenięta mogą urodzić się bez worka owodniowego i jest to również normalnym zjawiskiem.
Po uwolnieniu szczeniaka z worka owodniowego, suka zaczyna go energicznie wylizywać.
W ten sposób psia mama stymuluje akcję oddechową u szczeniąt. Maluchy zaczynają samodzielnie oddychać natychmiast po urodzeniu. Gdy to nastąpi szczenię zaczyna skomleć prawie płakać jak noworodek – w ten sposób oczyszcza płuca, nos i gardło z płynów.
Potem zaczyna pełzać w poszukiwaniu sutka, jeśli go nie znajdzie należy pomóc pieskowi przystawiając go do matki.
Szczenięta rodzą się przeważnie w odstępach 30 minutowych. Zdarza się, że suka odpoczywa godzinę lub dwie po urodzeniu, dlatego okresy te mogą być skrócone lub wydłużone. Jeżeli od rozpoczęcia kolejnych skurczy po 2 godzinach szczenię nie rodzi się należy skonsultować się z weterynarzem celem podania suce oxytocyny.
Po zakończonym porodzie oglądamy każde szczenię, czy nie posiadają wad wrodzonych: czy każde ma odbyt, prącie, pochwę oraz rozszczepu podniebienia.
Podniebienie szczeniaczka jest podobne do ludzkiego i jeżeli znajdują się na nim dziurki lub szczelina oznacza to rozszczep. Jeżeli któraś z wad występuje powinniśmy skonsultować się z weterynarzem.
Na każde szczenię przypada łożysko i suczka powinna urodzić je razem z pieskiem lub wydalić później.
Suka najczęściej zjada łożyska i nie należy jej tego zabraniać. Podczas zjadania łożyska suka odgryza pępowinę około centymetr od brzucha szczenięcia.
Kikut pępowiny nie powinien krwawić, jeśli jednak tak się zdarzy należy zawiązać wokół niego cienką nitkę. Jeżeli suka nie odgryzie pępowiny odcinamy ją około półtora centymetra od brzuszka i pozostawiamy. Kikut w ciągu kilku dni usycha i odpada.
Faza trzecia
po porodzie objawia się zielonym lub krwistym wyciekiem z pochwy.
Jest to rezultat skurczów macicy, która wydala pozostałe płyny płodowe i skrzepy krwi.
To normalne zjawisko i jeśli suka jest zadowolona i spokojna poród można uznać za zakończony.
Macica wraca do normalnych wymiarów po około 40 dniach. Proces obkurczania się to inwolucją
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz