SZCZENIAK W DOMU - TRESURA CZYLI DALSZY CIĄG WYCHOWANIA

TRESURA - DALSZY CIĄG WYCHOWANIA

Siberian husky nie sprawia kłopotu w wychowaniu i odpowiednim ułożeniu. 

Trzeba jednak włożyć w tresurę dużo cierpliwości i tolerancji, gdyż jest on psem wrażliwym i uczuciowym.

 Absolutnie nie należy stosować w nauce krzyku ani bicia. 

Więcej to zaszkodzi niż pomoże. 

Dużo lepsze wyniki osiągniemy stosując nagradzanie psa przysmakami, głaszcząc go i przemawiając ciepłym głosem.

 Każde bowiem wychowanie powinno być oparte na przywiązaniu i miłości człowieka do psa. Im wcześniej rozpoczniemy edukacje naszego psiaka tym szybciej osiągniemy spodziewane efekty. 

Od momentu pierwszego spaceru należy założyć psu obrożę. 

Później zakoduje on sobie, że kiedy sięgamy po smycz to dla niego pora spaceru. Zanim jednak to nastąpi szczeniak będzie próbował zdjąć założone mu "okowy" .

 Reakcją na smycz jest często wyrywanie się, zapieranie, a nawet rzucanie się na ziemię. Spacer na smyczy to podstawowa umiejętność naszego pieska. 

Szczęśliwi są mieszkańcy miast, na których jest możliwość wolnego wybiegu dla naszych ulubieńców.

 I o to się właśnie staram w naszym mieście.

Jednak zawsze może zaistnieć sytuacja, kiedy prowadzenie na smyczy będzie konieczne. 

Z innych podstawowych komend pies powinien zostać nauczony wykonywania poleceń: "siad", "zostań", "do nogi", "wróć" itp. 

Nasz siberian jest psem inteligentnym, szybko wiec przyswoi sobie nowe polecenia i będzie je trwale respektował.

 Polecenia muszą być jednak zawsze krótkie i niezmienianie. 

Używać należy tych samych słów wiążących się z danym rozkazem. 

Z nauką nie można jednak przesądzać. Początkowo poszczególne ćwiczenia nie powinny trwać dłużej niż 15 minut. 

Nie możemy doprowadzać do zniechęcenia i zmęczenia psa. 

Wskazane są dłuższe przerwy i zmiana kolejności ćwiczeń. Nie możemy jednak kończyć ćwiczenia gdy psiak usiłuje postawić na swoim. 

Zwycięzcami musimy być zawsze my, gdyż w przeciwnym wypadku nasze stanowisko przewodnika sfory zostanie zachwiane. 

Do nauki wybieramy zazwyczaj ustronne, ciche miejsce. 

Pies musi być skoncentrowany i skupiać uwagę na poleceniach swego pana. 

Ruch pojazdów, hałas i inni ludzie rozpraszają uwagę ciekawego siberianka i przeszkadzają w skupieniu. 

Podczas szkolenia pies musi mieć pełne zaufanie do naszych rąk. 

One powinny pieścić, podawać smaczne kąski a w razie potrzeby pomóc.

Wielkim błędem wychowawczym jest używanie rąk do bicia, targania za uszy itp. 

Jeśli pies zasłużył na karę, poza słowną reprymendą i pokazaniem niezadowolenia ("fe"), można przewrócić go na ziemię, tak jak robi to psia mama.

 Nie chodzi o to aby sprawić naszemu zwierzakowi ból, lecz tylko zaakcentować, że nie akceptujemy jego zachowania.

 Można złapać go za kark i zdecydowane potrząsnąć. 

To dla małego wystarczająco ciężka kara, bo jeszcze z okresu przebywania z matką szczenię pamięta surowość takiej interwencji. 

Dobrze wychowany pies nie powinien żebrać przy stole. 

Wielu ludzi nie przestrzega tej lekcji wychowawczej, bo jakże oprzeć się widokowi małego szczeniaczka, który usiądzie przy naszym stole, przekrzywi łebek i patrzy z oczekującymi na kęs żebrzącymi oczami. 

Powinniśmy być jednak w tej sprawie nieprzejednani. 

Po jakimś czasie psiak sam zrozumie (bez szkody dla jego samopoczucia), że jego jedzenie jest w misce i nie ma co oczekiwać przy stole. 

Dla nas jest to bowiem sympatyczne gdy rzucimy mu kawałek, np. kiełbasy ze stołu, cóż jednak powiedzą nasi, goście, kiedy dorosły już siberian położy pysk na obrusie domagając się smakowitego kęska? 

Wprowadźmy wiec zasadę: w czasie naszych posiłków kuchnia i stół są dla psa " tabu" .

Kolejnym problemem wychowawczym będzie pozostawianie psa samego w domu. 

Pól biedy, jeśli zostawia się go na wybiegu czy w ogrodzie. 

W nowym domu musimy go przyzwyczaić,że czasem będzie musiał zostać sam.. 

Siberian na ogół oswajają się z tym szybko, choć niechętnie i z rozczarowaniem zostają na swoim legowisku czy w budzie, gdzie najczęściej przesypiają nieobecność właścicieli. 

W przypadku pozostawiania samych szczeniąt należy usunąć z ich bezpośredniej bliskości te przedmioty, które mogłyby zostać pogryzione (buty, książki, kable elektryczne).

Można zostawić maluchom gumowe zabawki, kości czy specjalne gryzaki. 

Jeśli chcemy przyzwyczaić małego szczeniaczka do podróżowania należy to robić małymi kroczkami. 

Pierwsze jazdy autem powinny się odbyć na czczo. 

Podczas dłuższych tras musimy przewidzieć przerwy. 

W dalsza drogę zabieramy zawsze miskę do picia i jedzenia. Jeśli parkujemy gdzieś samochód pozostawiając psa w środku, to starajmy się zatrzymać w cieniu i pamiętajmy o pozostawieniu uchylonych okien. 

Jednym z większych problemów dla właścicieli siberianów są typowe dla tej rasy objawy... radości. Mimo słusznej postury i wagi pies nasz ciesząc się, np. z naszego powrotu - liże nas po twarzy, skacze wysoko, co nie zawsze, biorąc pod uwagę warunki pogodowe, może być dobre dla naszego ubrania. Przy małych szczeniakach okazywanie radości bywa rozkoszne, pomyślmy jednak wówczas, że będą kiedyś ważyły ponad 20 kilogramów. 

W sytuacji opisanej powyżej dużym błędem byłoby jednak karcenie psa. 

Każdy przyzna że nikt nas tak serdecznie nie przywita w domu jak nasza psina. 

Warto jednak nauczyć psa reakcji, np. na gest reki, aby w ekstremalnych warunkach pogodowych uniknąć przykrych konsekwencji. Jeśli przyzwyczaimy pieska za młodu nie będzie później kłopotu, zgodnie z zasada: drzewko się nagina, drzewo nie. 

Ewentualne nieposłuszeństwo lub zrobienie czegoś, czego my nie pochwalamy nie może wpłynąć na obrażanie się na naszego pupila. 

Pies bardzo szybko zapomina co zrobił i karanie go po jakimś czasie nie ma najmniejszego sensu. 

A już oczywiście absurdalne są kary typu: dziś nie dostaniesz jedzenia lub nie pójdziesz na spacer. Wielkim błędem jest tez zwabienie nieposłusznego psa smakołykiem aby go potem ukarać.

Ma on wówczas wrażenie, że został ukarany za to, że przyszedł do pana. 

Wychowanie psa to ciągła, nieprzerwanie powtarzająca się praca. 

Wrodzone odruchy i instynkty można zmienić lub przytłumić, jednak nigdy się ich zupełnie nie wykorzeni.

Przy każdym ich nawrocie powtarzamy naukę na nowo. Może jedynie okres pobudzenia płciowego stanowi wyjątek. Popęd do utrzymania gatunku jest bardzo silny i niecelowe jest tłumienie go poprzez stosowanie zakazów i kar. 

Przy wychowaniu naszego siberianka musimy jeszcze zwrócić uwagę na następujące sprawy:

=> odzwyczaić psa od wyskakiwania i lizania po twarzy gości.

=> zwrócić uwagę aby nie podbudzał się na każdy dzwonek telefonu, czy inne dźwięki dochodzące, np. z telewizora

=> musimy nauczyć psa, że samochód na jezdni jest pojazdem, którego należy się obawiać

=> z wodą należy siberiana oswajać stopniowo, aby nie zrazić go do skapieli

=> dobrze jest nauczyć naszego psa by nie brał od obcych osób żadnego pożywienia, jednak przy bardzo ufnej naturze huskiego jest to niezwykle trudne

=> nie można tolerować gonienia przez psa zwierząt domowych, a zwłaszcza kur, kaczek, gęsi.

Oczywiście możemy naszego siberiana nauczyć jeszcze wielu pożytecznych rzeczy. 

Wydaje się jednak, że jeśli pokonamy wszystkie wymienione tutaj trudności będziemy mogli pogratulować sobie sukcesu; nasz piesek będzie bardzo dobrze przygotowany do dorosłego życia. 

Tym wszystkim, którzy zamierzają szkolić swego psa jeszcze dalej, aby mógł wykonywać inne użytkowe prace zalecamy powierzenie nauki fachowcowi. 
Do specjalistycznego szkolenia potrzeba bowiem znacznych umiejętności i dużego doświadczenia