O SOCJALIZACJI I HIERARCHII DALEJ

SOCJALIZACJA JEST NAJWAŻNIEJSZA

Oczekujemy się, że pies będzie bezwarunkowo akceptował różnorakie zabiegi pielęgnacyjne, lecznicze czy dotykanie całego ciała.

 Niestety nie jest wrodzoną umiejętnością.

Musimy psa nauczyć spokojnego zachowania przy obcinaniu pazurów, czyszczeniu uszu, zębów, dotykaniu łap, karku, ogona.

Im wcześniej rozpoczniemy, tym szybciej osiągniemy efekty.

Nie używamy siły (bodźce awersyjne umocnią psa w przekonaniu, że jest się przed czym bronić), nagradzajmy pożądane zachowania, wykorzystujmy "metodą małych kroczków" i respektujemy wrażliwość zwierzęcia.

Ta nauka pozwoli nam na bezkonfliktowe i bezpieczne życie z psem. 

Przystosowanie psa do życia w świecie ludzi obejmuje również oswojenie go ze zdobyczami cywilizacji.

Wykorzystajmy okres naturalnej ciekawości poznawczej szczeniąt.

Młody pies powinien poznać różne środki lokomocji, odwiedzać sklepy, bary, ruchliwe skrzyżowania, przejścia podziemne, koncerty - im wcześniej zetknie się z różnorakimi sytuacjami, tym szybciej się z tym oswoi.

Jednorazowe doświadczenie nie zawsze wystarczy. 

Ważną kwestią jest umożliwienie szczenięciu ciągłej socjalizacji z własnym gatunkiem.

Przepychanki podczas zabawy z rówieśnikami ćwiczą mięśnie oraz uczą psiej etykiety i kontroli nad szczękami. 

Są niezbędne dla wytworzenia identyfikacji z psim gatunkiem i prawidłowego rozwoju psychicznego.

Dlatego w naszej hodowli dajemy szczeniętom możliwość samodzielnego załatwiania własnych spraw.

Ale kiedy zabawa staje się brutalna lub agresywna rozdzielamy skłócone  pieski unikając  niepotrzebnych pisków i nadmiernego pobudzenia.

Winowajca idzie na smycz i ma karną przerwę w zabawie.

Szczenięta rozumieją konsekwencje niewłaściwego zachowania.

Oprócz zabaw ze rodzeństwem szczenię ma w naszej hodowli kontakt z osobnikami dorosłymi. Mamy pewność że nasze dorosłe psy dobrze tolerują towarzystwo szczeniąt.

Ci, którzy cieszą się z obecności szczeniąt ale nie mają , możliwości socjalizacji w grupie powinni rozważyć uczestnictwo w zajęciach psiego przedszkola, w którym na pierwszym miejscu stawia się szeroko pojętą socjalizację.

Na naukę karnego chodzenia przy nodze jest jeszcze mnóstwo czasu, a okno socjalizacji zamyka się bezpowrotnie.

SOCJALIZACJA PSA

W TROSCE O PRAWIDŁOWY ROZWÓJ SZCZENIĘCIA

Pies nie przychodzi na świat ze świadomością przynależności gatunkowej.

Nie jest również całkowicie "zaprogramowane genetycznie" do życia u boku człowieka.

Musi się tego nauczyć.

W pierwszych miesiącach życia psa przebiegają procesy, które ustalą jego stosunek do własnego gatunku i innych gatunków - również ludzi.

Socjalizacja z psim gatunkiem rozpoczyna się około 3-go tygodnia życia i trwa do 11-17-ego tygodnia.

Izolacja szczeniąt od innych psów w tym okresie może doprowadzić do niewłaściwych relacji z psami w wieku dorosłym.

Socjalizacja z gatunkiem ludzkim jest możliwa dzięki dziecięcej ciekawości świata.

Socjalizacja z człowiekiem przebiega bez trudu od 3-go do 5-go tygodnia życia.

Po tym okresie do około 9-go tygodnia u szczeniąt zaczyna narastać lęk przed nieznanym i odnoszą się do przedstawicieli innych gatunków ze znacznie większą rezerwą.

W pewnym momencie socjalizacja staje się niemożliwa.

Za granicę przyjmuje się wiek 14 tygodni.

Szczenię, który do tego momentu nie miało kontaktu z człowiekiem, najpewniej nie będzie w stanie nawiązać tego kontaktu już nigdy.

Socjalizacja międzygatunkowa powinna być cały czas wzmacniana, aby uniknąć desocjalizacji.

Główną i właściwie najbardziej znaczącą rolę w procesie socjalizacji szczenięcia pełni hodowca

To on zazwyczaj jest pierwszym przedstawicielem ludzkiego gatunku, z którym szczenię ma kontakt.

Jeżeli kontakt ten jest niewystarczający lub bardzo zubożony, przyszły właściciel będzie musiał włożyć znaczny wysiłek aby przystosować psa do życia w świecie ludzi.

Troskliwy hodowca ma wiedzę i świadomość, że układ nerwowy szczenięcia potrzebuje różnych bodźców, które stymulują jego rozwój. 

Miot odchowywany w ciemnej komórce jest pozbawiony takich możliwości.

Szczenię wychowane w warunkach ubogich w bodźce nigdy nie będzie miało możliwości w pełni rozwinąć swój potencjał intelektualny a także może gorzej odnajdować się w różnych nowych sytuacjach.

Dlatego istotny jest wybór właściwej hodowli, która jest prowadzona przez zaangażowaną, świadomą osobę. Praca, jaką hodowca wkłada w szczenię, procentuje przez całe późniejsze życie zwierzęcia.

Często mały piesek trafia do nowego domu w wieku 8-10 tygodni.

Z jednej strony łatwiej wytworzyć mu więź z nową ludzką rodziną, z drugiej zaś jego rozwój psychiczny nadal trwa i nawet najlepszy potencjał może zostać zaprzepaszczony.

Mając na uwadze prawa rządzące socjalizacją międzygatunkową, nowy właściciel powinien zapewniać psu kontakty z wszystkimi "typami" ludzi. Zwierzę powinno oswoić się z dziećmi, dorosłymi, osobami starszymi, osobami poruszającymi się o kulach lub na wózku, z ludźmi nietypowo ubranymi, w kapeluszach, w okularach, w długich płaszczach, pod parasolami, na rowerach, na nartach, na wrotkach.

Wszelkie zaniedbania wcześniej czy później dają o sobie znać, często w nieoczekiwany sposób. Szczenięciu nie zawsze wystarczy jedno spotkanie z nowym bodźcem.

Socjalizacja ma charakter ciągły. 

Z każdego nowego spotkania szczenię powinno wynieść pozytywne skojarzenia.

Psa nie należy do niczego zmuszać.  Dajmy mu tyle czasu i przestrzeni, ile potrzebuje.

 Nawet ograniczenie możliwości ucieczki smyczą może wywołać  u szczenięcia stres.

Bardzo pożyteczne są nagrody oraz znajomość sygnałów uspokajających wykorzystywanych przez psy. Szczenię czuje się lepiej, jeśli podejdziemy do "dziwnej" osoby lub "strasznego" przedmiotu po łuku, a nie w linii prostej.

Siberian husky ma w sobie znacznie więcej ufności w stosunku do obcych niż rasy stróżująco- obronne. Siberian ma charakter łagodny, jest z natury przyjazny ludziom. Siberian wykazujący agresję nie jest psem zgodnym z wzorcem rasy. 

PIERWSZA PROFESJONALNA SESJA FOTOGRAFICZNA

28.01.2013 szczeniaki miały pierwszą w życiu profesjonalną sesję fotograficzną.
spisały się dzielnie, choć pokus było co nie miara.
To też kolejne nowe doświadczenie, błysk lampy, obca osoba, nieznane miejsce.
Tak wyszły nasze ostatnie skarby.

Więcej zdjęć tutaj

FAZA USTALANIA HIERARCHII - 12-16 TYDZIEŃ

Faza ustalania hierarchii (12 do 16 tygodni)

W kilku kolejnych postach opiszę co dzieje się z naszym dorastającym szczeniakiem, jak zmienia się jego psychika, jak rozwija się fizycznie.

Po fazie socjalizacji nasz pupil wchodzi w kolejną fazę ustalania hierarchii.

Potrwa ona do ukończenia 4 miesiąca życia.

"Mniej więcej w tym wieku psiak przestaje być szczeniakiem, a staje się młodym dorosłym. 

Czuje się już zadomowiony w swoim nowym otoczeniu. 

Często nadmiernie zażywa wolności i otrzymuje przywileje, których nie miałby nigdy pozostając w gnieździe z matką i rodzeństwem, lub żyjąc w stadzie dzikich czy zdziczałych psów.

 Patrząc z naszego, ludzkiego punktu widzenia, wciąż postrzegamy takiego dwunaste- czy szesnastotygodniowego psa jako szczeniaka i tolerujemy w jego zachowaniu rzeczy, których nigdy nie zaakceptowali byśmy u dorosłego psa. 

Zupełnie zapominamy o tym, że psy rozwijają się znacznie szybciej niż ludzie. 

A przecież — skoro nie akceptujemy zuchwałości dziesięcio- czy dwunastolatka, nie powinniśmy zatem tak łatwo zezwalać na nią podrastającym szczeniakom.

Tę fazę rozwoju nazywa się często fazą ząbkowania — zmiany zębów. 

Charakteryzuje się ona nieodmiennie gryzieniem wszystkiego, co popadnie.

 Psiak w tym okresie zaczyna czuć się coraz bardziej pewny siebie i próbuje ustalić wstępnie hierarchię stada, w którym się znalazł.

Dr Ian Dunbar z Kalifornii próbował ostatnimi laty ustalić, w jaki sposób przebieg socjalizacji z psami i z ludźmi szczeniąt w wieku między dwunastym a osiemnastym tygodniem życia wpływa na późniejsze zachowania dorosłego psa. 

Jego doświadczenia obejmowały wizyty szczeniaka w psim przedszkolu, gdzie małe psy uczyły się opanować lęk na widok tych dużo większych.

 Duże zaś uczyły się zachowywać delikatnie w obecności małych. 

Program przedszkola obejmował wprowadzenie szczeniaków w sytuacje, z jakimi przyjdzie im się zmierzyć w dorosłym życiu, jak choćby lekarska kontrola pazurów, oczu, uszu czy gruczołów okołoodbytowych. 

Cała rodzina, nie wyłączając dzieci, była zapraszana do udziału w takich przedszkolnych spotkaniach. Właściciele uczyli się jak sprawić, by psiak reagował na ich komendy — chodź, stój itd. 

Psia młodzież uczyła się natomiast przebywania z dziećmi. 

Tymi nad wyraz ruchliwymi, obdarzonymi piskliwymi głosami istotami, z którymi nigdy nie wiadomo, co też im strzeli do głowy, i nigdy nie wiadomo — czy już się trzeba bać, czy może bronić się.

Okres pomiędzy dwunastym a osiemnastym tygodniem wybrano z następujących powodów:

1. Lekarz weterynarii nie zgodzi się, aby młodszy niż dwunastotygodniowy szczeniak stykał się z innymi psami, ze względu na kwarantannę poszczepienną.

2. Kiedy szczeniak ukończy osiemnaście tygodni, w jego organizmie zachodzą znaczące zmiany. U samców rośnie poziom testosteronu. Zmienia się nie tylko ich nastawienie do innych psów, ale i nastawienie innych psów do nich. To naturalne — przestają być szczeniakami.

Takie przedszkolne klasy dla podrastających szczeniąt są już znane także w Anglii i doradzałbym wszystkim, którzy mają niewielkie doświadczenie w wychowaniu szczeniąt, aby skorzystali z możliwości udziału w takich zajęciach. 

Wyniki badań dowodzą, że ze szczeniąt, które uczęszczały do psich przedszkoli, wyrastają psy znacznie łatwiejsze w prowadzeniu. Bardzo rzadko wdają się one w walki z innymi psami, nie przejawiają agresji w stosunku do ludzi i są znacznie lepszymi pacjentami, gdy zajdzie potrzeba interwencji weterynaryjnej."

Okiem psa - John Fischer

wyróżnienie

Otrzymałam od Magicznego Szydełka wyróżnienie w związku z postem "Otrzepuję się ze śniegu"

Ponieważ w świecie blogów istnieję od niedawna musiałam doczytać co to takiego.

Wyróżnienie Liebster Blog otrzymywane jest od innego blogera w ramach uznania za "dobrze wykonaną robotę". Osoba z wyróżnionego bloga odpowiada na 11 pytań zadanych przez osobę, która blog wyróżniła. Następnie również wyróżnia 11 osób (informuje je o tym wyróżnieniu) i zadaje 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, z którego otrzymało się wyróżnienie.

To pytania dla mnie

1. Spełnione marzenie z dzieciństwa?

PSY

2. Włosy długie czy krótkie?

PÓŁDŁUGIE Z TENDENCJĄ DO KRÓTKICH

3. Sposób na nudę?

PSY SPRAWIAJĄ ZE NIGDY EIS NIE NUDZĘ

4. Sernik czy makowiec?

SERNIK

5. Ulubiona książka?

WSZYSTKIE PAULO COELHO, OSTATNIA WALKIRIE

6. Gdy nikt mi nie przeszkadza...

 TRENUJĘ Z PSAMI, DZIERGAM, CZYTAM

7. Co najchętniej dajesz od siebie  innym?

SWÓJ CZAS

8. Jak będzie wyglądał świat za 100 lat?

 NAS JUŻ NIE BĘDZIE, A NASZYCH POTOMKÓW ZBLIŻY DO NATURY, PRZYRODY, BĘDĄ UCIEKAĆ OD CYWILIZACJI

9. Drzewo z którym się utożsamiasz?

WEDŁUG CELTÓW FIGA Z CZYM W PEŁNI SIĘ ZGADZAM

 Figa to silna osobowość, kocha życie, ludzi i zwierzęta, wysoko ceni sobie życie rodzinne i ciepło domowego ogniska. Jest osobą energiczną, wesołą i spontaniczną. Nie znosi sprzeciwu, wymaga posłuszeństwa i uległości, co czasemkomplikuje jej życie.

10. Zwierzę w domu?

TAK, PSY SIBERIAN HUSKY W STADZIE

11. Pieniądze szczęścia nie dają??

DAJĄ, BO CZASEM POZWALAJĄ NA REALIZACJE MARZEŃ

dziękuję za miły komentarz i wyróżnienie